2008.06.10                  13:30

                 Би өнөөдөр яагаад гунигласнаа үл ойлгоно. Өнөөдөр намайг гэрэлтүүлсэн зүйл минь Г.Аюурзаны Илбэ зэрэглээ роман байлаа. Тэр чигээрээ амьдрал. Миний амьдрал ч юм шиг. Амьдралын мөн чанар... Сэтгэлийн гүн дэхь нууцхан гуниг минь хэдэн сар жил л намайг зовоолоо.  Яг юунд тэгтлээ их шаналдагаа би өөрөө ч мэдэхгүй. Амьдрах итгэлээ алдсан ч юм шиг.  Гэвч Миний энэ бодол ч гэсэн миний амьдралын нэг хэсэг.

...Энэ хачин амьдралд давчдах ын цагт, Ямар нэгэн юм бичихээс өөр гарц үгүй  ээ ...                                                         Би миний доторх хүн бид 2 үүрд хамт. Тиймээс би хэзээ ч  ганцаардахгүй.  Би амьдралын юм бүхэнд шингэж, амьдралын мөн чанарыг ойлгохыг хүснэ. Би ном унших дуртай. Бас өөрийнхөөрөө ганцаараа юм болгоныг бодож, эргэцүүлэхдээ бүхнээс илүү жаргалтай. Энд номын санд хүйтэн байгаач, миний зүрх зохиолчийн зүрх шиг улам халуунаар төөнөж байна. Амьдрал бол миний тоглоом наадгай.  Би амьдралыг хааш нь ч эргүүлж чадна. Миний үзэг бүхнээс илүү над хүч өгнө. Би  би бол бигээрээ л үлдэнэ. Би амьдралд хайртай бас үзэн яддаг. Миний оршихуй сайн муугийн цогцол. Өнөөдөр би нэг эдэнд татагдлаа ч маргааш үзэн ядна. Бүр шал өөр зүйлийг шохоорхоно. Салхинд намилзах хөшиг яг миний  сэтгэл шиг хааш яаш тэмүүлнэ. Заримдаа хүсэл зорилготой ч юм шиг эрч хүчээр дүүрэн. Хааяа нэг л зорилгогүй салхинд хийсэх хамхуул шиг аясаараа л ...  энэ нь Хүн хэзээ ч нэг юманд тууштай байхгүйг илэрхийлэх шиг.   Бас би жаргалтай үедээ чанга хашгарч, үсэрч гүйхгүй бүр инээхчгүй. Зүгээр л сэтгэлийн гүндээ сүүмэлзэнэ.    ЭНэ бол би бас амьдрал билээ.